Μια μέρα καθόμουν δίπλα από μια συμφοιτήτρια μου την ώρα που είχαμε μάθημα αγγλικών. Της έλεγα ότι πέρα από το πτυχίο και το Erasmus Placement που είχα κάνει, θα ήθελα να υλοποιήσω και κάτι άλλο, για να έχω μ’ αυτόν τον τρόπο πιο πολλές ευκαιρίες για δουλειά. Μια δουλειά με ανέλιξη και δημιουργία.

Τότε με ρώτησε αν γνωρίζω το StudentLife. Της απάντησα θετικά. Μου είπε στη συνέχεια της συζήτησης μας ότι υπάρχει ακαδημία που διδάσκει Digital Marketing και πώς σε βοηθάνε για να βρεις δουλειά, αφότου το τελειώσεις.

Τότε εκεί θυμάμαι μόνο μια  φράση μου: Δώσε μου το τηλέφωνο τους!

Αυτό ήταν. Ενώ είχα τις αμφιβολίες μου, δεν ήξερα καν τι είναι, πώς είναι, πόσα κοστίζει και κατά πόσο θα μπορώ να τα βγάλω πέρα, άφησα τα στοιχεία μου. Αλήθεια, δεν ήξερα αν έκανα το σωστό.

Μέχρι να το συνειδητοποιήσω, ήρθε το τηλεφώνημα από πρόσωπο της ακαδημίας και αμέσως μετά το meeting. Είχα βρεθεί ξαφνικά σε ένα τεράστιο δίλημμα και έπρεπε να αποφασίσω: Αν θα το αρχίσω παίρνοντας το ρίσκο και αφήνοντας τη δουλειά μου, ή αν θα κάνω πίσω.

Κάπως έτσι αρχίζει η ιστορία μου… Πήγα!

Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα στην αρχή

Βρέθηκα σε μια αίθουσα να τους λέω: “Γεια σας, Μύρια.” Όταν πήραν τέλος τα “χάρηκα” από όλους και “έσπασε” λίγο ο πάγος, άρχισαν “βροχή οι αρμοδιότητες” για το πρώτο project. Δεν ήξερα πώς να φερθώ, τι να κάνω, ήμουν αρκετά άσχετη και ανοργάνωτη.

Τι να τους έλεγα; “Βαριέμαι, θέλω να αράξω και τα κάνω άλλη ώρα;” Το δοκίμασα. Η χαλαρότητα στο μεγαλείο της. Όμως αφού είδα ότι δεν με παίρνει και ήταν όντως απαιτητικό είπα: “Όπα κοπελιά, μα τι νόμισες; Μπήκες στο χορό… θα χορέψεις..!”

Δυσκολεύτηκα πολύ να προσαρμοστώ, δεν είχα ιδέα τι ήταν το Drive, δεν είχα ιδέα από projects, από marketing. “Χριστέ μου, πώς θα τα μάθω όλα αυτά; Πώς θα μάθω τη λέξη οργάνωση που “πάντα οργάνωση και Μύρια περπατούσαν παράλληλα;”

Ερωτήσεις πολλές. Τα είχα με ‘μένα. Νευρίαζα. Έλεγα στον εαυτό μου: “Τώρα να σε δω χρυσή μου… στα δύσκολα!” Μου πήρε χρόνο, αλλά προσπάθησα. Ας μην πω και το αποκορύφωμα:

“Ούλλοι οι φυσιολογικοί ανθρώποι έχουν laptop γενικά στη ζωή τους. Εγώ εν είχα μάνα μου!”

Το δέσιμο με τα παιδιά του Academy

Πέρασε το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο project. Πλέον γίναμε γροθιά. Έμαθα τι σημαίνει να δουλεύεις με ανθρώπους που ποτέ δεν ήξερες ότι θα τους γνώριζες. Να μοιράζεσαι σκέψεις, προβληματισμούς, καταστάσεις. Έμαθα τι σημαίνει να είσαι στο “παρά πέντε” να τα παρατήσεις και να πεις “φτάνει δεν μπορώ“… κι όμως κάποιος, κάπου να πιστεύει σε ‘σένα και να σου λέει: Όχι! Να σε παίρνει αγκαλιά και με μάτια βουρκωμένα να του λες:

Δεν θα τα παρατήσω…

Έμαθα τι σημαίνει να σου λένε αρνητικά σχόλια κι εσύ να θέλεις να ακούσεις και άλλα. Να δέχεσαι την κριτική και να είσαι διατεθειμένος να αλλάξεις και να γίνεις καλύτερος. Τα μάζεψα και φτάνοντας στο ατομικό final project με laptop αυτή την φορά – ναι, ναι έγινε και αυτό το θαύμα- είπα: “Ότι έμαθες, εκτέλεσε το τώρα μόνη σου. Χωρίς να πιάνεσαι από τους άλλους”.

Αυτό έκανα. Το έφτασα μέχρι τέλους. Ότι και να έγινε, εγώ μέσα μου ξέρω ότι προσπάθησα και αυτό μου αρκεί. Είχε και αποτέλεσμα. Έμαθα πράγματα που ποτέ δεν πίστευα ότι θα τα μάθαινα.

Γίναμε τελικά… μια οικογένεια!

Το ταξίδι για ‘μένα τελείωσε κάπως έτσι… στις 30 Σεπτεμβρίου 2017. Με μια αναμνηστική φωτογραφία. Μπορεί να φαίνεται απλή, αλλά δεν είναι. Δεν είναι, γιατί φαίνεται κάτι ξεκάθαρα.

Φαίνεται το τεράστιο χαμόγελο μας ότι τα καταφέραμε. Φαίνεται η εξέλιξη μας, οι δεξιότητες που κερδίσαμε, η πίστη στον εαυτό μας, οι προκλήσεις που θα μας δοθούν στο μέλλον, τα όνειρα και οι προσδοκίες που αναμένουμε.

Τώρα ξεκινάνε τα δύσκολα όμως. Τώρα θα αποδείξουμε πόσο αντέχουμε και αν φάμε “πόρτες”, δεν θα πέσουμε.

Τα “πιστεύω” μου μετά απ’ αυτή την εμπειρία

Ποτέ δεν είπα πως τα ξέρω όλα. Πάντα θα είμαι μαθήτρια και θα σέβομαι ότι μου διδάσκει η ζωή. Ποτέ δεν είπα πως είμαι τέλεια. Αντιθέτως πάντα μουντζώνω τον εαυτό μου πριν κοιμηθώ το βράδυ.

Το μόνο που λέω και το εννοώ, είναι ότι πάντα θα παλεύω και θα προσπαθώ για να πετύχω στη ζωή μου.

Σας ευχαριστώ για όλα guys και coaches – για ότι μου έμαθε ο καθένας ξεχωριστά!

Απευθύνομαι σε όσους διαβάζουν το άρθρο μου αυτή τη στιγμή λέγοντας τους να μη σταματήσουν ποτέ να ονειρεύονται. Μην με παρεξηγήσετε. Δεν εννοώ να “πετάτε σε ροζ συννεφάκι” γιατί το πιθανότερο είναι πως θα γκρεμοτσακιστείτε.

Να ονειρεύεστε τα αληθινά, τα εφικτά, τα όμορφα της ζωής. Εκεί είναι η μαγεία. Να πραγματοποιήσετε ότι ονειρεύεστε. Σας το εύχομαι μέσα απ’ την καρδιά μου!

– Μύρια Μενελάου

Μάθε περισσότερα για το StudentLife Academy εδώ!